भूत

सूर्य बुडाला ऊजेड निमाला

काळ्या शाईची दौत फुटली

टच्च शांततेच्या टीपकागदावर

मावळतीकडे पसरू लागली



शांत खोल जलाशयावर

गूढ बोचरी शांतता पसरली

पक्शी थांबले, प्राणी लपले

अवघी सृष्टी थिजून गेली



भयाण बोचर्‍या काजळी शांततेत

रातकिडे सुरात किरकिरू लागले

काळ्याकुट्ट काजळरातीने

सार्‍या आसमंतास मिठीत घेतले



त्या जलडोहाच्या काठावरती

वट वृक्षांच्या मजल्यांवरती

सर्व अतृप्त भुतावळींची

विराट महासभा भरली होती



कुणाची कुजबुज, फिदीफिदी हसणे

आरडा ओरडा, भयाण रडणे

सर्व भुतांचे तारस्वरांचे

गर्जू लागले एकसुरी तराणे



आणि अचानक फटक्यासरशी

आसमंत सारा गोठून गेला

संथ संथ मंद पदरवाचा

काळ्या काचेला तडा गेला



टॉक्ss टॉक्ss टप्ss टप्ss

पदरव तिथे शांत ssझाला

बुळुकss डुबुकss गूढ आवाज

ताणलेल्या शांततेला चिरत गेला



अरे ss बापरे ss लई भारी

आपल्यापेक्षा आहे कोणीतरी

महासमंधराज आला वाटतं

कबंधे पाहती भिरी भिरी



पुन्हा बुळुकss पुन्हा डुबुकss

पिशाच्च दुनिया टरकून गेली

असंख्य वट-पारंब्यांवर

उलटी होऊन लटकू लागली



आणि अचानक सारा परिसर

लख्ख उजेडाने नाहून गेला

मोठ्ठा विजेचा डोंब लोळ

आसमंती कल्लोळ माजवून गेला



पाऊस कोसळला आभाळ फुटले

वातावरण धुंद धूसर झाले

काळ्या गडद जलपृष्ठावर

ढोल ताशे वाजू लागले



निसर्गाचे तांडव पाहून

सारी भुते पसार झाली

जलप्रपाती त्या प्रकोपात

गूढ छाया एकटी राहीली



टॉक्ss टप्ss नादाचा स्वामी

वट-तरूंच्या आश्रयास गेला

जलतांडवातून सुटकेसाठी

काळोखी ढोलीत जाऊन बसला



घटीका गेल्या पळे चालली

पाऊस बदाबद कोसळतच होता

ढोलीमधला अस्वस्थ आत्मा

तास मिनीटे मोजतच होता



अखेर पाऊस कंटाळून थांबला

निसर्ग प्रकोप शांत झाला

तिकडे उगवतीच्या गालांवरती

मंद रक्तिमा पसरू लागला



रविकिरणांच्या आगमनाने

तरूवर सोन्-नुलामा पसरला

कोवळ्या मृदू किरण उबेने

अवघा आसमंत लपेटून गेला



काळ्या ढोलीतून हळू हळू

एक वाटसरू बाहेर आला

आळोखे पिळोखे देत देत

सृष्टी बहर न्याहाळू लागला



जलाशयावर तजेला होऊन

आदीदेवास वंदन करून

शांत शांत पावले टाकत

परतीची वाटचाल करू लागला





श्रीराम पेंडसे