एकला चलो रे!

 पाउण शतकी आयुष्य

     सरलं कधी कळलं नाही

खाच खळगे असती थोडे
     हायवे ट्रॅफिकसारखं नाही
चारचौघांसारखं गेलं
     सरलं कधी कळलं नाही

नशिबाचा प्रखर प्रकाश
     डोळ्यास सहन झाला नाही
आयुष्य त्यात होरपळलं
     मला कधीच कळलं नाही

संसार बरा सुखी होता
     न्यून त्यातलं कळलं नाही
त्याचा तोल सावरताना
      जीवन सरलं कळलं नाही

सखे सारे गायब होती
     एकटेपण संपलं नाही
एकला चलो रे सत्य
     मला कधी झेपलं नाही

एकटेपणाची दु:खे माझी
     कधी कधीच संपली नाहीत
एकटेपणाची सारी सुखे
     मी कधी भोगलीच नाहीत

पाऊण शतकी वयात जरी
     एकटेपणा परवडत नाही
इथे कुणाला वेळ नाही
     हे काही कधी उमगत नाही

गूढ घहिरी शांतता असली
     तरी ऐकटेपण झेपत नाही
अशा वेळी तिथे कधीच
     सुख समाधान मिळत नाही

नशिबाच्या फाशांनी
     साथ कधीच दिली नाही
वाट बघता प्रकाशाची
     वेळ संपली कळली नाही

रस्ता संपला तरी देखिल
     जीवन मला कळलं नाही
काळ्या विवरात शिरताना
     सरलं कधी कळलं नाही
 
     सरलं कधी कळलं नाही
     सरलं कधी कळलं नाही ॥


...........श्रीराम पेंडसे