श्री. संदीप खरे यांच्या 'नेणिवेची अक्षरे' या काव्यसंग्रहात त्यांची "दाढी काढून पाहिला....." अशी एक कविता आहे. ही कविता ते " आयुष्यावर...." कार्यक्रमातही खूपच प्रभावीपणे सादर करतात. ही कविता म्हणजे माझ्या या कवितेमागची प्रेरणा आहे. आणि म्हणून श्री. संदीप खरे यांची क्षमा मागून ही कविता सादर करत आहे.........
लाच मागुनी पाहिला लाच खाऊनी राहिला
नीच श्रेणीचाच सेवक तृप्त होऊनी माजला ॥धृ.॥
पैसे खाऊनी वाढला ईमले बांधुनी राहिला
तरीही त्याचा मुखडा तोही दीनवाणा राहिला ॥१॥
लाच मागुनी........
सरकारी कारकून साधा लुचपतीचा बादशा
जन जनांच्या गरजेलाही सहजी तो सोकावला ॥२॥
लाच मागुनी........
सस्पेंड करूनी पाहीला हाकलूनी पण पाहिला
तरी त्याच्या भुकेलाही अंत नाही राहिला ॥३॥
लाच मागुनी.........
भूक त्याची मोठ्ठी होती चलनी गठ्ठेही पुरेना
गरजू चेहेरा पाहुनी तो तरीही नाही पाझरला ॥४॥
लाच मागुनी..........
तो खवैय्या बैठकीचा कुणाचेही ऐकेचना
कोणत्याही शक्तीचाही बांध नाही राहिला ॥५॥
लाच मागुनी..........
तो नसेही एकटाची भास दाखवी तो तसा
म्हणूनी सर्व तेची लोणी पोटी भरूनी राहिला ॥६॥
लाच मागुनी..........
आणि त्याचे घरही सारे खणखणी ओसांडले
खण्ण नादही आसमंती भरभरूनही राहिला ॥७॥
लाच मागुनी पाहिला...........
सस्पेंशन भोगुनीही सारे लोभटची तो राहिला
काल-पानी पुढेची चालू हात त्याने पसरला ॥८॥ ( काल-पानी म्हणजे मागील पानवरून पुढे चालू असे आपण म्हणतो ना....)
लाच मागुनी पाहिला...........
आणि शेवटी नशिब त्याचे त्यावरी रुसले पहा
अजूनी अजूनी करता करता जेरबंदी जाहला ॥९॥
लाच मागुनी पाहिला लाच खाउनी राहिला..........?????
खवैयेगिरीचा कर्करोगही, सर्वदूरची फोफावला
विश्वरक्षक ईश्वरदेखील नाही त्यातून बचावला ॥१०॥
लाच मागुनी पाहिला...........
देवदर्शन सह्जी नाही रांगेला तो लागला
कळसी दर्शन घेऊनी तो मनी अतृप्त राहीला ॥११॥
लाच मागुनी पाहिला...........
रांग मोठी म्हणूनी तो इतर मार्गी लागला
देवस्थानी तिजोरीचा गाभा भरूनी वाहीला ॥१२॥
लाच मागुनी पाहिला लाच खाऊनी राहिला
नीच श्रेणीचाच सेवक तृप्त होऊनी माजला ॥धृ.॥
............श्रीराम पेंडसे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा